توی فرودگاه مهرآباد مردم دور و برش جمع شده بودن و استاد استاد می کردن... برای مراسم ختم مرحومه مادرش می رفت به مشهد. ولی همچنان با گشاده رویی و تبسم با مردم برخورد میکرد. باهاش هی عکس مینداختن و امضا می گرفتن...
و این جمله ی دوست داشتنی که استاد همیشه تکرار می کنه:
عشقت رسد به فریاد
۱۳۸۶/۵/۲۶